Goodbye Agila

Wat gebeurt er met de waarde van een gebruiksobject wanneer het diens gebruiksfunctie van de een op andere dag verliest? Kunnen we een auto die niet meer mag rijden wel nog steeds een auto noemen, of moeten we er een nieuwe naam aan geven wanneer de bestemmingsfunctie vervalt door regels, en die transformeert van gebruiksvoorwerp naar object, ook al vervalt de werking van het object niet? 

‘Goodbye Agila’ verbeeldt dit vraagstuk door het wegnemen van de gebruiksfunctie van de auto. De Agila was de auto van de overgroot opa van Maaike. Het is een familie erfstuk. Ze is afgekeurd en de APK loopt ten einde op vrijdag 2 februari 2024. Hiermee evolueert de agila van auto naar object, ondanks dat ze nog steeds zou kúnnen rijden. Dit object kent nu, in plaats van één duidelijk doeleinde, ongetelde mogelijkheden. Monomania en Maaike zoeken met deze installatie de grenzen op van die mogelijkheden. Tegelijkertijd wordt de band en liefde die men kan voelen met een object bevraagd. Waarom kunnen we ons zo hechten aan iets wat zich niet aan ons hecht? Veranderd deze hechting wanneer de functie vervalt.